< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/fagēn
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *fagāną.
Verb
*fagēn
- to enjoy
- to use
Inflection
Class 3 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *fagēn | |
1st sg. past | *fag?dā | |
Infinitive | *fagēn | |
Genitive infin. | *fagēnijas | |
Dative infin. | *fagēnijē | |
Instrum. infin. | *fagēniju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *fagē | *fag?dā |
2nd singular | *fagēs | *fag?dēs, *fag?dēs |
3rd singular | *fagēþ | *fag?dē, *fag?dā |
1st plural | *fagēm | *fag?dum |
2nd plural | *fagēþ | *fag?dud |
3rd plural | *fagēnþ | *fag?dun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *fagē | *fag?dī |
2nd singular | *fagēs | *fag?dī |
3rd singular | *fagē | *fag?dī |
1st plural | *fagēm | *fag?dīm |
2nd plural | *fagēþ | *fag?dīd |
3rd plural | *fagēn | *fag?dīn |
Imperative | Present | |
Singular | *fagē | |
Plural | *fagēþ | |
Present | Past | |
Participle | *fagēndī | *fag?d |
Descendants
- Old English: *fagian
- Middle English: fagen
- Old Frisian: fagia
- Old Saxon: *fagōn
- >? Middle Low German: fagen, vagen (to make use of the land)
- Old High German: fagēn, fagōn
- >? Middle High German: fagen, fagen (to be obedient)