< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/blankijan
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *blankijaną.
Verb
*blankijan
- to shine, to blink, to flash
- to cheat, to deceive
Inflection
Class 1 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *blankijan | |
1st sg. past | *blankidā | |
Infinitive | *blankijan | |
Genitive infin. | *blankijannjas | |
Dative infin. | *blankijannjē | |
Instrum. infin. | *blankijannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *blankiju | *blankidā |
2nd singular | *blankisi | *blankidēs, *blankidōs |
3rd singular | *blankiþi | *blankidē, *blankidā |
1st plural | *blankijum | *blankidum |
2nd plural | *blankiþ | *blankidud |
3rd plural | *blankijanþ | *blankidun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *blankijē | *blankidī |
2nd singular | *blankijēs | *blankidī |
3rd singular | *blankijē | *blankidī |
1st plural | *blankijēm | *blankidīm |
2nd plural | *blankijēþ | *blankidīd |
3rd plural | *blankijēn | *blankidīn |
Imperative | Present | |
Singular | *blanki | |
Plural | *blankiþ | |
Present | Past | |
Participle | *blankijandī | *blankid |
Descendants
- Old English: blenċan
- Middle English: blenchen (Midlands, southern)
- English: blench
- Middle English: blenken (northern)
- Scots: blenk
- Middle English: blenchen (Midlands, southern)
- Old Dutch: *blenken
- Middle Dutch: blenken, blinken