< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/blaitijan
Proto-West Germanic
Alternative forms
- *blaitōn
Etymology
From *blait (“pale, discoloured”) + *-jan.
Verb
*blaitijan
- to bruise; discolour
Inflection
Class 1 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *blaitijan | |
1st sg. past | *blaitidā | |
Infinitive | *blaitijan | |
Genitive infin. | *blaitijannjas | |
Dative infin. | *blaitijannjē | |
Instrum. infin. | *blaitijannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *blaitiju | *blaitidā |
2nd singular | *blaitisi | *blaitidēs, *blaitidōs |
3rd singular | *blaitiþi | *blaitidē, *blaitidā |
1st plural | *blaitijum | *blaitidum |
2nd plural | *blaitiþ | *blaitidud |
3rd plural | *blaitijanþ | *blaitidun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *blaitijē | *blaitidī |
2nd singular | *blaitijēs | *blaitidī |
3rd singular | *blaitijē | *blaitidī |
1st plural | *blaitijēm | *blaitidīm |
2nd plural | *blaitijēþ | *blaitidīd |
3rd plural | *blaitijēn | *blaitidīn |
Imperative | Present | |
Singular | *blaiti | |
Plural | *blaitiþ | |
Present | Past | |
Participle | *blaitijandī | *blaitid |
Descendants
- Old English: blātian (< *blaitōn)
- Old High German: [Term?]
- Middle High German: [Term?]
- German: blaßen
- Middle High German: [Term?]
- → Old French: blecier (see there for further descendants)