< Reconstruction:Proto-West Germanic
Reconstruction:Proto-West Germanic/aukijan
Proto-West Germanic
Etymology
From *aukō (“an increase”) + *-jan
Verb
*aukijan
- to increase, to grow
Inflection
Class 1 weak | ||
---|---|---|
Infinitive | *aukijan | |
1st sg. past | *aukidā | |
Infinitive | *aukijan | |
Genitive infin. | *aukijannjas | |
Dative infin. | *aukijannjē | |
Instrum. infin. | *aukijannju | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | *aukiju | *aukidā |
2nd singular | *aukisi | *aukidēs, *aukidōs |
3rd singular | *aukiþi | *aukidē, *aukidā |
1st plural | *aukijum | *aukidum |
2nd plural | *aukiþ | *aukidud |
3rd plural | *aukijanþ | *aukidun |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | *aukijē | *aukidī |
2nd singular | *aukijēs | *aukidī |
3rd singular | *aukijē | *aukidī |
1st plural | *aukijēm | *aukidīm |
2nd plural | *aukijēþ | *aukidīd |
3rd plural | *aukijēn | *aukidīn |
Imperative | Present | |
Singular | *auki | |
Plural | *aukiþ | |
Present | Past | |
Participle | *aukijandī | *aukid |
Related terms
- *aukan
- *aukōn
- *auknōn
Descendants
- Old English: īecan
- Middle English: eken (merged with the descendants of *aukan and *aukōn)
- English: eke
- Middle English: eken (merged with the descendants of *aukan and *aukōn)
- Old Saxon: ōkian
- Middle Low German: ȫken
- Old Dutch: *ōken (uncertain, could also be from *aukan and / or *aukōn)
- Middle Dutch: ôken
- Old High German: *ouhhen
- ⇒ Old High German: giouhhen
- ⇒ Old High German: untarouhhen