< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/mankô
Proto-Germanic
Etymology
Derived from *manō (“mane, neck”) with *-kô, a suffix used for body parts; compare Proto-Germanic *kelkô (“jaw-bone”), *leuskô (“groin”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɑŋ.kɔːː/
Noun
*mankô m
- (North Germanic) mane, upper part of the neck
Inflection
masculine an-stemDeclension of *mankô (masculine an-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *mankô | *mankaniz | |
vocative | *mankô | *mankaniz | |
accusative | *mankanų | *mankanunz | |
genitive | *mankiniz | *mankanǫ̂ | |
dative | *mankini | *mankammaz | |
instrumental | *mankinē | *mankammiz |
Descendants
- Old Norse: *manki, makki
- Icelandic: makki
- Norwegian Bokmål: manke
- Norwegian Nynorsk: manke
- Danish: manke
- Swedish: manke
References
- Kroonen, Guus (2013) Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11), Leiden, Boston: Brill, →ISBN