< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/manalīkô
Proto-Germanic
Etymology
Derived from the adjective *manalīkaz (“manlike”), essentially *mann- (“man”) + *-līkaz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɑnɑˌliː.kɑz/
Noun
*manalīkô m[1]
- image, humanlike figure
Inflection
masculine an-stemDeclension of *manalīkô (masculine an-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *manalīkô | *manalīkaniz | |
vocative | *manalīkô | *manalīkaniz | |
accusative | *manalīkanų | *manalīkanunz | |
genitive | *manalīkiniz | *manalīkanǫ̂ | |
dative | *manalīkini | *manalīkammaz | |
instrumental | *manalīkinē | *manalīkammiz |
Descendants
- Old English: manlīka
- Old High German: manalīhho
- Old Norse: mannlíkan n
- Gothic: 𐌼𐌰𐌽𐌻𐌴𐌹𐌺𐌰 (manleika)
References
- Orel, Vladimir (2003), “*mann-līkōn”, in A Handbook of Germanic Etymology, Leiden: Brill, →ISBN, page 260