< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/liutį̄
Proto-Germanic
Etymology
From *leutaz (“deceitful”) + *-į̄.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈliu̯.tĩː/
Noun
*liutį̄ f[1]
- deceit, deception
Inflection
īn-stemDeclension of *liutį̄ (īn-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *liutį̄ | *liutīniz | |
vocative | *liutį̄ | *liutīniz | |
accusative | *liutīnų | *liutīnunz | |
genitive | *liutīniz | *liutīnǫ̂ | |
dative | *liutīni | *liutīmaz | |
instrumental | *liutīnē | *liutīmiz |
Descendants
- Old Norse: lýti
- Gothic: 𐌻𐌹𐌿𐍄𐌴𐌹 (liutei)
References
- Orel, Vladimir (2003), “*leutīn”, in A Handbook of Germanic Etymology, Leiden: Brill, →ISBN, page 243