< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/landabūwô
Proto-Germanic
Etymology
From *landą (“land”) + *būwô (“dweller”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlɑn.dɑ.ˌbu.wɔːː/
Noun
*landabūwô m[1]
- inhabitant, countryman
Inflection
masculine an-stemDeclension of *landabūwô (masculine an-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *landabūwô | *landabūwaniz | |
vocative | *landabūwô | *landabūwaniz | |
accusative | *landabūwanų | *landabūwanunz | |
genitive | *landabūwiniz | *landabūwanǫ̂ | |
dative | *landabūwini | *landabūwammaz | |
instrumental | *landabūwinē | *landabūwammiz |
Descendants
- Old High German: lantbūo, lantbūwo
- Old Norse: landbúi
References
- Orel, Vladimir (2003), “*landa-būwōn”, in A Handbook of Germanic Etymology, Leiden: Brill, →ISBN, page 235