< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/hanjō
Proto-Germanic
Etymology
From Proto-Indo-European *keh₂n- (“to sing”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxɑ.njɔː/
Noun
*hanjō f
- hen
Inflection
ō-stemDeclension of *hanjō (ō-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *hanjō | *hanjôz | |
vocative | *hanjō | *hanjôz | |
accusative | *hanjǭ | *hanjōz | |
genitive | *hanjōz | *hanjǫ̂ | |
dative | *hanjōi | *hanjōmaz | |
instrumental | *hanjō | *hanjōmiz |
Related terms
- *hanô
- *hōną
- *hōnijǭ
Descendants
- Proto-West Germanic: *hannju
- Old English: henn, hænn
- Middle English: hen, henne, hene, han, en, heene
- English: hen
- Scots: hen
- Yola: hen, hin
- Middle English: hen, henne, hene, han, en, heene
- Old Frisian: henn
- Saterland Frisian: Hanne
- West Frisian: hin
- Old Saxon: *hennia, *hennea
- Middle Low German: henne, hinne
- German Low German: Heen
- Middle Low German: henne, hinne
- Old Dutch: *henna
- Middle Dutch: henne
- Dutch: hen
- Jersey Dutch: hän
- Limburgish: hèn
- Dutch: hen
- Middle Dutch: henne
- Old High German: henna
- Middle High German: henne
- Cimbrian: hénna, henn
- German: Henne
- Middle High German: henne
- Old English: henn, hænn
- Crimean Gothic: hano