< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/hainō
Proto-Germanic
Etymology
From Proto-Indo-European *ḱeh₃i- (“to sharpen”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxɑi̯.nɔː/
Noun
*hainō f
- whetstone
Declension
ō-stemDeclension of *hainō (ō-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *hainō | *hainôz | |
vocative | *hainō | *hainôz | |
accusative | *hainǭ | *hainōz | |
genitive | *hainōz | *hainǫ̂ | |
dative | *hainōi | *hainōmaz | |
instrumental | *hainō | *hainōmiz |
Derived terms
- *hainijaną
Descendants
- Old English: hān
- Middle English: hone, hayn, hoone
- English: hone
- → Scots: hone, whoon
- Scots: hone
- English: hone
- Middle English: hone, hayn, hoone
- Low German: Hän, Heenk, Hant, Hänke (?)
- Dutch: heen (?)
- Old Norse: hein
- Icelandic: hein
- Norwegian: hein, hen
- Swedish: hein, hen (dialectal)