< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/firinō
Proto-Germanic
Etymology
Possibly related to *fērą (“danger”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɸi.ri.nɔː/
Noun
*firinō f
- sin, crime
Inflection
ō-stemDeclension of *firinō (ō-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *firinō | *firinôz | |
vocative | *firinō | *firinôz | |
accusative | *firinǭ | *firinōz | |
genitive | *firinōz | *firinǫ̂ | |
dative | *firinōi | *firinōmaz | |
instrumental | *firinō | *firinōmiz |
Derived terms
- *firinaz
- *firinōną
- *firinōwerką
Descendants
- Old English: firen, fyren
- Old Frisian: firne
- Old Saxon: firina
- Old High German: firina
- Old Norse: firnr
- Gothic: 𐍆𐌰𐌹𐍂𐌹𐌽𐌰 (fairina)