< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/fanją
Proto-Germanic
Etymology
From Proto-Indo-European *ponyo- (“swamp”), from *pen- (“moist; wet; mud; swamp; water”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɸɑn.jɑ̃/
Noun
*fanją n
- fen, marsh, swamp
Inflection
neuter a-stemDeclension of *fanją (neuter a-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *fanją | *fanjō | |
vocative | *fanją | *fanjō | |
accusative | *fanją | *fanjō | |
genitive | *fanjas, *fanis | *fanjǫ̂ | |
dative | *fanjai | *fanjamaz | |
instrumental | *fanjō | *fanjamiz |
Descendants
- Old English: fenn, fen, fænn, fæn
- Middle English: fenne, venne, fen
- Scots: fen
- English: fen
- Middle English: fenne, venne, fen
- Old Frisian: fene, fenne, fane
- North Frisian: fenn
- Saterland Frisian: Foan
- West Frisian: fean
- Old Saxon: feni, fenni
- Middle Low German: venne, vēn, ven
- Low German: Fenne
- Middle Low German: venne, vēn, ven
- Frankish: *fani
- Old Dutch: *feni
- Middle Dutch: vēne
- Dutch: veen
- Middle Dutch: venne
- Dutch: ven
- Middle Dutch: vēne
- Old French: *fagne (from the plural)
- Walloon: fanie, fagne
- → French: fagne
- Walloon: fanie, fagne
- Old Dutch: *feni
- Old High German: fenni
- Middle High German: venne (rare; northern)
- German: Fenn, Venn (chiefly based on Low German)
- Middle High German: venne (rare; northern)
- Old Norse: fen
- Icelandic: fen
- Faroese: fen
- Norwegian: fen
- Danish: fen
- Gothic: 𐍆𐌰𐌽𐌹 (fani)