< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/erþōfallaz
Proto-Germanic
Etymology
From *erþō + *fallaz, with the latter derived from *fallaną (“to fall”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈer.θɔː.ˌɸɑl.lɑz/
Noun
*erþōfallaz m[1]
- a fall to the ground
Inflection
masculine a-stemDeclension of *erþōfallaz (masculine a-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *erþōfallaz | *erþōfallōz, *erþōfallōs | |
vocative | *erþōfall | *erþōfallōz, *erþōfallōs | |
accusative | *erþōfallą | *erþōfallanz | |
genitive | *erþōfallas, *erþōfallis | *erþōfallǫ̂ | |
dative | *erþōfallai | *erþōfallamaz | |
instrumental | *erþōfallō | *erþōfallamiz |
Descendants
- Old Frisian: erthfall
- Old Saxon: [Term?]
- Middle Low German: erdfal, ērdval, ērtval, erdfal
- Old High German: erdfal
- Middle High German: ertval
- German: Erdfall
- Middle High German: ertval
- Old Norse: jarðfall
References
- Orel, Vladimir (2003), “*erþafallaz”, in A Handbook of Germanic Etymology, Leiden: Brill, →ISBN, page 85