< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/brandaraidō
Proto-Germanic
Etymology
From *brandaz (“fire; flash; flame”) + *raidō (“rod”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbrɑn.dɑˌrɑi̯.ðɔː/
Noun
*brandaraidō f[1]
- branding rod
- grate
Inflection
ō-stemDeclension of *brandaraidō (ō-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *brandaraidō | *brandaraidôz | |
vocative | *brandaraidō | *brandaraidôz | |
accusative | *brandaraidǭ | *brandaraidōz | |
genitive | *brandaraidōz | *brandaraidǫ̂ | |
dative | *brandaraidōi | *brandaraidōmaz | |
instrumental | *brandaraidō | *brandaraidōmiz |
Descendants
- Old English: brandrād
- Old Frisian: brondrad
- Old Saxon: branderēda (“grate”)
- Old High German: brantereita (“grate”)
- Old Norse: brandreid (“grate”)
References
- Orel, Vladimir (2003), “*branda-raidō”, in A Handbook of Germanic Etymology, Leiden: Brill, →ISBN, page 54