recognitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of recognōscō.
Participle
recognitus m (feminine recognita, neuter recognitum); first/second declension
- recognized
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | recognitus | recognita | recognitum | recognitī | recognitae | recognita | |
Genitive | recognitī | recognitae | recognitī | recognitōrum | recognitārum | recognitōrum | |
Dative | recognitō | recognitae | recognitō | recognitīs | recognitīs | recognitīs | |
Accusative | recognitum | recognitam | recognitum | recognitōs | recognitās | recognita | |
Ablative | recognitō | recognitā | recognitō | recognitīs | recognitīs | recognitīs | |
Vocative | recognite | recognita | recognitum | recognitī | recognitae | recognita |