rechiziționare
Romanian
Etymology
rechiziționa + -re
Noun
rechiziționare f (plural rechiziționări)
- requisition, confiscation
Declension
Declension of rechiziționare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) rechiziționare | rechiziționarea | (niște) rechiziționări | rechiziționările |
genitive/dative | (unei) rechiziționări | rechiziționării | (unor) rechiziționări | rechiziționărilor |
vocative | rechiziționare, rechiziționareo | rechiziționărilor |