razić

Polish

Inherited from Proto-Slavic *raziti.

razić impf (perfective porazić)

(dated, transitive) to strike; to smite
Bestia raziła go potężnym ciosem. ― The beast struck him with a powerful blow.
(transitive) to dazzle; to glare
Słońce raziło nas po oczach. ― The sun dazzled us.
(derogatory, transitive) to stand out; to strike; to offend aesthetically
W twojej pracy najbardziej rażą mnie literówki. ― In your work, the typos stand out the most.

Conjugation of razić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		razić
present tense	1^st	rażę			razimy
	2^nd	razisz			razicie
	3^rd	razi			rażą
	impersonal	razi się
past tense	1^st	raziłem	raziłam		raziliśmy	raziłyśmy
	2^nd	raziłeś	raziłaś		raziliście	raziłyście
	3^rd	raził	raziła	raziło	razili	raziły
	impersonal	rażono
future tense	1^st	będę raził, będę razić	będę raziła, będę razić		będziemy razili, będziemy razić	będziemy raziły, będziemy razić
	2^nd	będziesz raził, będziesz razić	będziesz raziła, będziesz razić		będziecie razili, będziecie razić	będziecie raziły, będziecie razić
	3^rd	będzie raził, będzie razić	będzie raziła, będzie razić	będzie raziło, będzie razić	będą razili, będą razić	będą raziły, będą razić
	impersonal	będzie razić się
conditional	1^st	raziłbym	raziłabym		razilibyśmy	raziłybyśmy
	2^nd	raziłbyś	raziłabyś		razilibyście	raziłybyście
	3^rd	raziłby	raziłaby	raziłoby	raziliby	raziłyby
	impersonal	rażono by
imperative	1^st	niech rażę			raźmy
	2^nd	raź			raźcie
	3^rd	niech razi			niech rażą
active adjectival participle		rażący	rażąca	rażące	rażący	rażące
passive adjectival participle		rażony	rażona	rażone	rażeni	rażone
contemporary adverbial participle		rażąc
verbal noun		rażenie

verbs

noun