raziocinare
Italian
Etymology
Borrowed from Latin ratiōcinārī.
Verb
raziocinàre (first-person singular present raziocìno, first-person singular past historic raziocinài, past participle raziocinàto, auxiliary avére) (uncommon, intransitive)
- to reason
- to think, to reflect
Conjugation
Conjugation of raziocinàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | raziocinàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | raziocinàndo | |||
present participle | raziocinànte | past participle | raziocinàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | raziocìno | raziocìni | raziocìna | raziociniàmo | raziocinàte | raziocìnano |
imperfect | raziocinàvo | raziocinàvi | raziocinàva | raziocinavàmo | raziocinavàte | raziocinàvano |
past historic | raziocinài | raziocinàsti | raziocinò | raziocinàmmo | raziocinàste | raziocinàrono |
future | raziocinerò | raziocinerài | raziocinerà | raziocinerémo | raziocineréte | raziocinerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | raziocinerèi | raziocinerésti | raziocinerèbbe, raziocinerébbe | raziocinerémmo | raziocineréste | raziocinerèbbero, raziocinerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | raziocìni | raziocìni | raziocìni | raziociniàmo | raziociniàte | raziocìnino |
imperfect | raziocinàssi | raziocinàssi | raziocinàsse | raziocinàssimo | raziocinàste | raziocinàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
raziocìna | raziocìni | raziociniàmo | raziocinàte | raziocìnino | ||
negative imperative | nonraziocinàre | non raziocìni | non raziociniàmo | non raziocinàte | non raziocìnino |
Related terms
- raziocinante
- raziocinativo
- raziocinatore
- raziocinazione
- raziocinio
Anagrams
- raziocinerà