rannsaka
Icelandic
Etymology
From Old Norse rannsaka.
Verb
rannsaka (weak verb, third-person singular past indicative rannsakaði, supine rannsakað)
- to investigate
- to research, to study
Conjugation
rannsaka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að rannsaka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | rannsakað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | rannsakandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég rannsaka | við rannsökum | present (nútíð) | ég rannsaki | við rannsökum |
| þú rannsakar | þið rannsakið | þú rannsakir | þið rannsakið | ||
| hann, hún, það rannsakar | þeir, þær, þau rannsaka | hann, hún, það rannsaki | þeir, þær, þau rannsaki | ||
| past (þátíð) | ég rannsakaði | við rannsökuðum | past (þátíð) | ég rannsakaði | við rannsökuðum |
| þú rannsakaðir | þið rannsökuðuð | þú rannsakaðir | þið rannsökuðuð | ||
| hann, hún, það rannsakaði | þeir, þær, þau rannsökuðu | hann, hún, það rannsakaði | þeir, þær, þau rannsökuðu | ||
| imperative (boðháttur) | rannsaka (þú) | rannsakið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rannsakaðu | rannsakiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rannsakast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að rannsakast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | rannsakast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | rannsakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég rannsakast | við rannsökumst | present (nútíð) | ég rannsakist | við rannsökumst |
| þú rannsakast | þið rannsakist | þú rannsakist | þið rannsakist | ||
| hann, hún, það rannsakast | þeir, þær, þau rannsakast | hann, hún, það rannsakist | þeir, þær, þau rannsakist | ||
| past (þátíð) | ég rannsakaðist | við rannsökuðumst | past (þátíð) | ég rannsakaðist | við rannsökuðumst |
| þú rannsakaðist | þið rannsökuðust | þú rannsakaðist | þið rannsökuðust | ||
| hann, hún, það rannsakaðist | þeir, þær, þau rannsökuðust | hann, hún, það rannsakaðist | þeir, þær, þau rannsökuðust | ||
| imperative (boðháttur) | rannsakast (þú) | rannsakist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| rannsakastu | rannsakisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
rannsakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | rannsakaður | rannsökuð | rannsakað | rannsakaðir | rannsakaðar | rannsökuð | |
| accusative (þolfall) | rannsakaðan | rannsakaða | rannsakað | rannsakaða | rannsakaðar | rannsökuð | |
| dative (þágufall) | rannsökuðum | rannsakaðri | rannsökuðu | rannsökuðum | rannsökuðum | rannsökuðum | |
| genitive (eignarfall) | rannsakaðs | rannsakaðrar | rannsakaðs | rannsakaðra | rannsakaðra | rannsakaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | rannsakaði | rannsakaða | rannsakaða | rannsökuðu | rannsökuðu | rannsökuðu | |
| accusative (þolfall) | rannsakaða | rannsökuðu | rannsakaða | rannsökuðu | rannsökuðu | rannsökuðu | |
| dative (þágufall) | rannsakaða | rannsökuðu | rannsakaða | rannsökuðu | rannsökuðu | rannsökuðu | |
| genitive (eignarfall) | rannsakaða | rannsökuðu | rannsakaða | rannsökuðu | rannsökuðu | rannsökuðu | |
Old Norse
Etymology
rann (“house”) + saka (“damage”)
Verb
rannsaka (singular past indicative rannsakaði, plural past indicative rannsǫkuðu, past participle rannsakaður)
- to investigate
- to ransack
Descendants
- Danish: ransage
- English: ransack
- Faroese: at rannsaka
- Icelandic: rannsaka
- Norn: ransla
- Norwegian: ransake
- Scottish Gaelic: rannsaich
- Swedish: rannsaka
References
- rannsaka in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Swedish
Etymology
From Old Swedish ransaka (“house-search”), from rann, corresponding to Icelandic rann (“house”), related to granne (“neigbor”), and a verb saka, derived from söka (“to search”); from Old Norse rannsaka.
Verb
rannsaka (present rannsakar, preterite rannsakade, supine rannsakat, imperative rannsaka)
- to ransack, to investigate, to interrogate, to question
Conjugation
Conjugation of rannsaka (weak)
| Active | Passive | |
|---|---|---|
| Infinitive | rannsaka | rannsakas |
| Present tense | rannsakar | rannsakas |
| Past tense | rannsakade | rannsakades |
| Supine | rannsakat | rannsakats |
| Imperative | rannsaka | — |
| Present participle | rannsakande | |
| Past participle | rannsakad | |
Related terms
- rannsakan
See also
- förhöra
- rådbråka
- stegla
References
- rannsaka in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)
- rannsaka in Svenska Akademiens ordbok online.