randkowiczka
Polish
Etymology
From randkowicz + -ka.
Pronunciation
- IPA(key): /rant.kɔˈvit͡ʂ.ka/
- Rhymes: -it͡ʂka
- Syllabification: rand‧ko‧wicz‧ka
Noun
randkowiczka f (masculine randkowicz)
- (colloquial) female equivalent of randkowicz (“date”) (potential lover)
Declension
Declension of randkowiczka
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | randkowiczka | randkowiczki |
genitive | randkowiczki | randkowiczek |
dative | randkowiczce | randkowiczkom |
accusative | randkowiczkę | randkowiczki |
instrumental | randkowiczką | randkowiczkami |
locative | randkowiczce | randkowiczkach |
vocative | randkowiczko | randkowiczki |
Related terms
adjective
- randkowy
noun
- randka
verb
- randkować
Further reading
- randkowiczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- randkowiczka in Polish dictionaries at PWN