raggrinzare
Italian
Etymology
From ra- + aggrinzare.
Verb
raggrinzàre (first-person singular present raggrìnzo, first-person singular past historic raggrinzài, past participle raggrinzàto, auxiliary (transitive) avére or (intransitive) èssere)
- (transitive, intransitive) Alternative form of raggrinzire
Conjugation
Conjugation of raggrinzàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | raggrinzàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére1, èssere2 | gerund | raggrinzàndo | |||
present participle | raggrinzànte | past participle | raggrinzàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | raggrìnzo | raggrìnzi | raggrìnza | raggrinziàmo | raggrinzàte | raggrìnzano |
imperfect | raggrinzàvo | raggrinzàvi | raggrinzàva | raggrinzavàmo | raggrinzavàte | raggrinzàvano |
past historic | raggrinzài | raggrinzàsti | raggrinzò | raggrinzàmmo | raggrinzàste | raggrinzàrono |
future | raggrinzerò | raggrinzerài | raggrinzerà | raggrinzerémo | raggrinzeréte | raggrinzerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | raggrinzerèi | raggrinzerésti | raggrinzerèbbe, raggrinzerébbe | raggrinzerémmo | raggrinzeréste | raggrinzerèbbero, raggrinzerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | raggrìnzi | raggrìnzi | raggrìnzi | raggrinziàmo | raggrinziàte | raggrìnzino |
imperfect | raggrinzàssi | raggrinzàssi | raggrinzàsse | raggrinzàssimo | raggrinzàste | raggrinzàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
raggrìnza | raggrìnzi | raggrinziàmo | raggrinzàte | raggrìnzino | ||
negative imperative | nonraggrinzàre | non raggrìnzi | non raggrinziàmo | non raggrinzàte | non raggrìnzino |
1Transitive.
2Intransitive.
Anagrams
- raggrinzerà