quiescens
Latin
Etymology
Present participle of quiēscō.
Participle
quiēscēns m, f, n (genitive quiēscentis); third declension
- resting, sleeping, reposing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | quiēscēns | quiēscēns | quiēscentēs | quiēscentia | |
Genitive | quiēscentis | quiēscentis | quiēscentium | quiēscentium | |
Dative | quiēscentī | quiēscentī | quiēscentibus | quiēscentibus | |
Accusative | quiēscentem | quiēscēns | quiēscentēs | quiēscentia | |
Ablative | quiēscentī | quiēscentī | quiēscentibus | quiēscentibus | |
Vocative | quiēscēns | quiēscēns | quiēscentēs | quiēscentia |
Descendants
- English: quiescent
- Italian: quiescente
- Spanish: quiescente