Quartinus
Latin
Etymology
From quartus + -īnus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kʷarˈtiː.nus/, [kʷärˈt̪iːnʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kwarˈti.nus/, [kwärˈt̪iːnus]
Proper noun
Quartīnus m sg (genitive Quartīnī); second declension
- A Roman cognomen — famously held by:
- Titus Quartinus, a Roman usurper
Declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Quartīnus |
Genitive | Quartīnī |
Dative | Quartīnō |
Accusative | Quartīnum |
Ablative | Quartīnō |
Vocative | Quartīne |
References
- “Quartinus”, in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray