Aquilius
Latin
Alternative forms
- Aquillius
Etymology
From aquila (“eagle”) + -ius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /aˈkʷi.li.us/, [äˈkʷɪlʲiʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /aˈkwi.li.us/, [äˈkwiːlius]
Proper noun
Aquilius m sg (genitive Aquiliī or Aquilī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Gaius Aquillius Tuscus, a Roman consul
- Gaius Aquillius Florus, a Roman consul
Declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Aquilius |
Genitive | Aquiliī Aquilī1 |
Dative | Aquiliō |
Accusative | Aquilium |
Ablative | Aquiliō |
Vocative | Aquilī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- Aquilia
- Aquiliānus
Adjective
Aquilius (feminine Aquilia, neuter Aquilium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the gens Aquilia.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Aquilius | Aquilia | Aquilium | Aquiliī | Aquiliae | Aquilia | |
Genitive | Aquiliī | Aquiliae | Aquiliī | Aquiliōrum | Aquiliārum | Aquiliōrum | |
Dative | Aquiliō | Aquiliō | Aquiliīs | ||||
Accusative | Aquilium | Aquiliam | Aquilium | Aquiliōs | Aquiliās | Aquilia | |
Ablative | Aquiliō | Aquiliā | Aquiliō | Aquiliīs | |||
Vocative | Aquilie | Aquilia | Aquilium | Aquiliī | Aquiliae | Aquilia |
References
- “Aquilius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Aquilius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette