quaestoricius
Latin
Etymology
From quaestōr- + -icius.[1][2]
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kʷae̯s.toːˈri.ki.us/, [kʷäe̯s̠t̪oːˈrɪkiʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kwes.toˈri.t͡ʃi.us/, [kwest̪oˈriːt͡ʃius]
Adjective
quaestōricius (feminine quaestōricia, neuter quaestōricium); first/second-declension adjective
- (relational) quaestor
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | quaestōricius | quaestōricia | quaestōricium | quaestōriciī | quaestōriciae | quaestōricia | |
Genitive | quaestōriciī | quaestōriciae | quaestōriciī | quaestōriciōrum | quaestōriciārum | quaestōriciōrum | |
Dative | quaestōriciō | quaestōriciō | quaestōriciīs | ||||
Accusative | quaestōricium | quaestōriciam | quaestōricium | quaestōriciōs | quaestōriciās | quaestōricia | |
Ablative | quaestōriciō | quaestōriciā | quaestōriciō | quaestōriciīs | |||
Vocative | quaestōricie | quaestōricia | quaestōricium | quaestōriciī | quaestōriciae | quaestōricia |
References
- “quaestoricius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- quaestoricius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Malkiel, Yakov. 1992. Diachronic studies in lexicology, affixation, phonology: Edita and inedita, 1979–1988. Amsterdam: J. Benjamins. Page 149.
- Leumann, Manu. 1918. Die Adjektiva auf -ī̆cius. Glotta 9. 133.