płukać

płukać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *polkàti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpwu.kat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ukat͡ɕ
• Syllabification: płu‧kać

Verb

płukać impf (perfective wypłukać)

1. (transitive) to rinse

Conjugation

Conjugation of płukać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		płukać
present tense	1st	płuczę			płuczemy
	2nd	płuczesz			płuczecie
	3rd	płucze			płuczą
	impersonal	płucze się
past tense	1st	płukałem	płukałam		płukaliśmy	płukałyśmy
	2nd	płukałeś	płukałaś		płukaliście	płukałyście
	3rd	płukał	płukała	płukało	płukali	płukały
	impersonal	płukano
future tense	1st	będę płukał, będę płukać	będę płukała, będę płukać		będziemy płukali, będziemy płukać	będziemy płukały, będziemy płukać
	2nd	będziesz płukał, będziesz płukać	będziesz płukała, będziesz płukać		będziecie płukali, będziecie płukać	będziecie płukały, będziecie płukać
	3rd	będzie płukał, będzie płukać	będzie płukała, będzie płukać	będzie płukało, będzie płukać	będą płukali, będą płukać	będą płukały, będą płukać
	impersonal	będzie płukać się
conditional	1st	płukałbym	płukałabym		płukalibyśmy	płukałybyśmy
	2nd	płukałbyś	płukałabyś		płukalibyście	płukałybyście
	3rd	płukałby	płukałaby	płukałoby	płukaliby	płukałyby
	impersonal	płukano by
imperative	1st	niech płuczę			płuczmy
	2nd	płucz			płuczcie
	3rd	niech płucze			niech płuczą
active adjectival participle		płuczący	płucząca	płuczące	płuczący	płuczące
passive adjectival participle		płukany	płukana	płukane	płukani	płukane
contemporary adverbial participle		płucząc
verbal noun		płukanie

Related terms

nouns

• płukanka
• popłuczyny

 

Further reading

• płukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• płukać in Polish dictionaries at PWN