płatnik
Polish
Etymology
From płacić + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpwat.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -atɲik
- Syllabification: płat‧nik
Noun
płatnik m pers (feminine płatniczka)
- payer
Declension
Declension of płatnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | płatnik | płatnicy |
| genitive | płatnika | płatników |
| dative | płatnikowi | płatnikom |
| accusative | płatnika | płatników |
| instrumental | płatnikiem | płatnikami |
| locative | płatniku | płatnikach |
| vocative | płatniku | płatnicy |
Noun
płatnik m inan
- (colloquial) bill holder (case or other specially designed item in which the waiter gives the guest at the restaurant the bill, and the guest places the money due)
Declension
Declension of płatnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | płatnik | płatniki |
| genitive | płatnika | płatników |
| dative | płatnikowi | płatnikom |
| accusative | płatnik | płatniki |
| instrumental | płatnikiem | płatnikami |
| locative | płatniku | płatnikach |
| vocative | płatniku | płatniki |
Further reading
- płatnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- płatnik in Polish dictionaries at PWN