aquaeductus
Latin
Etymology
From aqua (“water”) + ductus (“lead”, “brought”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.kʷae̯ˈduk.tus/, [äkʷäe̯ˈd̪ʊkt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /a.kweˈduk.tus/, [äkweˈd̪ukt̪us]
Noun
aquaeductus m (genitive aquaeductūs); fourth declension
- aqueduct, conduit
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | aquaeductus | aquaeductūs |
Genitive | aquaeductūs | aquaeductuum |
Dative | aquaeductuī | aquaeductibus |
Accusative | aquaeductum | aquaeductūs |
Ablative | aquaeductū | aquaeductibus |
Vocative | aquaeductus | aquaeductūs |
Descendants
- Vulgar Latin: aquiductus (see there for further descendants)
- → Catalan: aqüeducte
- → English: aqueduct
- → French: aqueduc
- →? Friulian: acuidot
- → Italian: acquedotto
- → Polish: akwedukt
- → Portuguese: aqueduto
- → Romanian: apeduct
- → Russian: акведу́к (akvedúk)
- → Spanish: acueducto
References
- “aquaeductus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aquaeductus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- aquaeductus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- “aquaeductus”, in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin