páramo
See also: paramo
Galician
Etymology
From a pre-Roman substrate of Iberia, confer local Latin parămus, from a superlative of Proto-Indo-European *per- (“before”) meaning "the highest" vel sim. Cognate with, for example, Pali parama (“superior, excellent”).[1]
This same element is present in Hispanic autochthonous personal names (Anparamo), theonyms (Paramaecus) and toponyms (Paramica) recorded in Roman inscriptions, or by Greek or Roman authors.[2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpaɾa̝mo̝/
Noun
páramo m (plural páramos)
- mesa, plateau, high wasteland or moorland
Related terms
- O Páramo
- paramio
- Páramo
- paraño
References
- “paramo” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “paramo” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “páramo” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- Joan Coromines; José A. Pascual (1983–1991), “páramo”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
- Cf. José M., Vallejo (2016) ONOMÁSTICA PALEOHISPÁNICA I. ANTROPONIMIA Y TEONIMIA, Universidad del País Vasco, →ISBN, retrieved 11 March 2018
Spanish
Etymology
From Latin paramus.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpaɾamo/ [ˈpa.ɾa.mo]
- Rhymes: -aɾamo
- Syllabification: pá‧ra‧mo
Noun
páramo m (plural páramos)
- wasteland, badlands
- Synonyms: malpaís, yermo
- moor
Derived terms
- subpáramo
Descendants
- → English: paramo
References
- Clements, J. Clancy (2009), “The General Socio-Historical Context of Portuguese and Castilian [2 - The general socio-historical context of Portuguese and Castilian]”, in The Linguistic Legacy of Spanish and Portuguese (Cambridge Approaches to Language Contact) (in English), Cambridge University Press, published 2009, DOI:, →ISBN, page 30
Further reading
- “páramo”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014