pustoszeć

Polish

From pustosz +‎ -eć.

pustoszeć impf (perfective opustoszeć)

(intransitive) to empty (especially, to have all the people leave it)
Co roku w grudniu Warszawa pustoszeje, gdy ludzie wracają do domów na święta. ― Every December Warsaw empties as people return home for the holidays.

Conjugation of pustoszeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pustoszeć
present tense	1^st	pustoszeję			pustoszejemy
	2^nd	pustoszejesz			pustoszejecie
	3^rd	pustoszeje			pustoszeją
	impersonal	pustoszeje się
past tense	1^st	pustoszałem	pustoszałam		pustoszeliśmy	pustoszałyśmy
	2^nd	pustoszałeś	pustoszałaś		pustoszeliście	pustoszałyście
	3^rd	pustoszał	pustoszała	pustoszało	pustoszeli	pustoszały
	impersonal	pustoszano
future tense	1^st	będę pustoszał, będę pustoszeć	będę pustoszała, będę pustoszeć		będziemy pustoszeli, będziemy pustoszeć	będziemy pustoszały, będziemy pustoszeć
	2^nd	będziesz pustoszał, będziesz pustoszeć	będziesz pustoszała, będziesz pustoszeć		będziecie pustoszeli, będziecie pustoszeć	będziecie pustoszały, będziecie pustoszeć
	3^rd	będzie pustoszał, będzie pustoszeć	będzie pustoszała, będzie pustoszeć	będzie pustoszało, będzie pustoszeć	będą pustoszeli, będą pustoszeć	będą pustoszały, będą pustoszeć
	impersonal	będzie pustoszeć się
conditional	1^st	pustoszałbym	pustoszałabym		pustoszelibyśmy	pustoszałybyśmy
	2^nd	pustoszałbyś	pustoszałabyś		pustoszelibyście	pustoszałybyście
	3^rd	pustoszałby	pustoszałaby	pustoszałoby	pustoszeliby	pustoszałyby
	impersonal	pustoszano by
imperative	1^st	niech pustoszeję			pustoszejmy
	2^nd	pustoszej			pustoszejcie
	3^rd	niech pustoszeje			niech pustoszeją
active adjectival participle		pustoszejący	pustoszejąca	pustoszejące	pustoszejący	pustoszejące
contemporary adverbial participle		pustoszejąc
verbal noun		pustoszenie

adjective

noun

verbs