purka
Finnish
Noun
purka
- (dialectal) moult (the loss of summer fur by an animal before the winter; used at least of reindeer)
Declension
Inflection of purka (Kotus type 10/koira, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | purka | purkat | |
genitive | purkan | purkien | |
partitive | purkaa | purkia | |
illative | purkaan | purkiin | |
singular | plural | ||
nominative | purka | purkat | |
accusative | nom. | purka | purkat |
gen. | purkan | ||
genitive | purkan | purkien purkainrare | |
partitive | purkaa | purkia | |
inessive | purkassa | purkissa | |
elative | purkasta | purkista | |
illative | purkaan | purkiin | |
adessive | purkalla | purkilla | |
ablative | purkalta | purkilta | |
allative | purkalle | purkille | |
essive | purkana | purkina | |
translative | purkaksi | purkiksi | |
instructive | — | purkin | |
abessive | purkatta | purkitta | |
comitative | — | purkineen |
Synonyms
- karvanlähtö
Anagrams
- Krapu, krapu, parku
Norwegian Bokmål
Alternative forms
- purken
Noun
purka m or f
- definite feminine singular of purke
Norwegian Nynorsk
Noun
purka f
- definite singular of purke
Old Norse
Etymology
Via latin porcus (“domestic hog, pig”), From Proto-Indo-European *pórḱos (“young swine, young pig”).
Noun
purka f (genitive purku, plural purkur)
- sow ("female pig")
Declension
Declension of purka (weak ōn-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | purka | purkan | purkur | purkurnar |
accusative | purku | purkuna | purkur | purkurnar |
dative | purku | purkunni | purkum | purkunum |
genitive | purku | purkunnar | purkna | purknanna |
Synonyms
- gylta
- sýr