punio
See also: punió
Latin
Alternative forms
- poeniō (archaic)
Etymology
From poena (“punishment, penalty”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpuː.ni.oː/, [ˈpuːnioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpu.ni.o/, [ˈpuːnio]
Verb
pūniō (present infinitive pūnīre, perfect active pūnīvī or pūniī, supine pūnītum); fourth conjugation
- I punish.
- Synonyms: multō, castīgō, expiō, obiūrgō, animadvertō, moneō, mulctō, ulcīscor, plēctō, exsequor
- I take vengeance, avenge.
- Synonyms: persequor, ulcīscor, vindicō
Usage notes
The passive forms are often treated as a separate deponent verb pūnior, with an active meaning.
Conjugation
Conjugation of pūniō (fourth conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | pūniō | pūnīs | pūnit | pūnīmus | pūnītis | pūniunt |
imperfect | pūniēbam | pūniēbās | pūniēbat | pūniēbāmus | pūniēbātis | pūniēbant | |
future | pūniam | pūniēs | pūniet | pūniēmus | pūniētis | pūnient | |
perfect | pūnīvī, pūniī | pūnīvistī, pūniistī | pūnīvit, pūniit | pūnīvimus, pūniimus | pūnīvistis, pūniistis | pūnīvērunt, pūnīvēre, pūniērunt, pūniēre | |
pluperfect | pūnīveram, pūnieram | pūnīverās, pūnierās | pūnīverat, pūnierat | pūnīverāmus, pūnierāmus | pūnīverātis, pūnierātis | pūnīverant, pūnierant | |
future perfect | pūnīverō, pūnierō | pūnīveris, pūnieris | pūnīverit, pūnierit | pūnīverimus, pūnierimus | pūnīveritis, pūnieritis | pūnīverint, pūnierint | |
passive | present | pūnior | pūnīris, pūnīre | pūnītur | pūnīmur | pūnīminī | pūniuntur |
imperfect | pūniēbar | pūniēbāris, pūniēbāre | pūniēbātur | pūniēbāmur | pūniēbāminī | pūniēbantur | |
future | pūniar | pūniēris, pūniēre | pūniētur | pūniēmur | pūniēminī | pūnientur | |
perfect | pūnītus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | pūnītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | pūnītus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | pūniam | pūniās | pūniat | pūniāmus | pūniātis | pūniant |
imperfect | pūnīrem | pūnīrēs | pūnīret | pūnīrēmus | pūnīrētis | pūnīrent | |
perfect | pūnīverim, pūnierim | pūnīverīs, pūnierīs | pūnīverit, pūnierit | pūnīverīmus, pūnierīmus | pūnīverītis, pūnierītis | pūnīverint, pūnierint | |
pluperfect | pūnīvissem, pūniissem | pūnīvissēs, pūniissēs | pūnīvisset, pūniisset | pūnīvissēmus, pūniissēmus | pūnīvissētis, pūniissētis | pūnīvissent, pūniissent | |
passive | present | pūniar | pūniāris, pūniāre | pūniātur | pūniāmur | pūniāminī | pūniantur |
imperfect | pūnīrer | pūnīrēris, pūnīrēre | pūnīrētur | pūnīrēmur | pūnīrēminī | pūnīrentur | |
perfect | pūnītus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | pūnītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | pūnī | — | — | pūnīte | — |
future | — | pūnītō | pūnītō | — | pūnītōte | pūniuntō | |
passive | present | — | pūnīre | — | — | pūnīminī | — |
future | — | pūnītor | pūnītor | — | — | pūniuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | pūnīre | pūnīvisse, pūniisse | pūnītūrum esse | pūnīrī | pūnītum esse | pūnītum īrī | |
participles | pūniēns | — | pūnītūrus | — | pūnītus | pūniendus, pūniundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
pūniendī | pūniendō | pūniendum | pūniendō | pūnītum | pūnītū |
Derived terms
- pūnītiō
- pūnītor
Related terms
- poena
- poenālēs
- poenālis
- poenāliter
- poenārius
Descendants
- Friulian: punî
- Italian: punire
- Old French: punir
- Middle French: punir
- French: punir
- → English: punish
- Middle French: punir
- Old Occitan: punir
- Occitan: punir
- Piedmontese: punì
- Portuguese: punir
- Sardinian: punire
- Sicilian: puniri
- Spanish: punir
References
- “punio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “punio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- punio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to punish some one: punire aliquem
- (ambiguous) to punish some one: punire aliquem
Neapolitan
Etymology
From Latin pugnus.
Noun
punio m (plural ponie)
- fist
- punch