publiek

publiek

Dutch

Etymology

From Middle French public, publique.

Pronunciation

• IPA^(key): /pyˈblik/
• Rhymes: -ik

• audio

  (file)

• Hyphenation: pu‧bliek

Noun

publiek n (plural publieken, diminutive publiekje n)

1. audience

Adjective

publiek (comparative publieker, superlative publiekst)

1. public

Inflection

Inflection of publiek
uninflected	publiek
inflected	publieke
comparative	publieker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		publiek	publieker	het publiekst het publiekste
indefinite	m./f. sing.	publieke	publiekere	publiekste
	n. sing.	publiek	publieker	publiekste
	plural	publieke	publiekere	publiekste
definite		publieke	publiekere	publiekste
partitive		publieks	publiekers	—

Derived terms

• publiciteit
• publiekrecht