przyuczyć
Polish
Etymology
From przy- + uczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /pʂɨˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: przy‧u‧czyć
Verb
przyuczyć pf (imperfective przyuczać)
- (transitive) to train, to teach, to show the ropes
- (transitive) to develop a habit by teaching
- (reflexive) to train oneself
- (reflexive) to develop a habit by teaching oneself
Conjugation
Conjugation of przyuczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | przyuczyć | |||||
future tense | 1st | przyuczę | przyuczymy | |||
2nd | przyuczysz | przyuczycie | ||||
3rd | przyuczy | przyuczą | ||||
impersonal | przyuczy się | |||||
past tense | 1st | przyuczyłem | przyuczyłam | przyuczyliśmy | przyuczyłyśmy | |
2nd | przyuczyłeś | przyuczyłaś | przyuczyliście | przyuczyłyście | ||
3rd | przyuczył | przyuczyła | przyuczyło | przyuczyli | przyuczyły | |
impersonal | przyuczono | |||||
conditional | 1st | przyuczyłbym | przyuczyłabym | przyuczylibyśmy | przyuczyłybyśmy | |
2nd | przyuczyłbyś | przyuczyłabyś | przyuczylibyście | przyuczyłybyście | ||
3rd | przyuczyłby | przyuczyłaby | przyuczyłoby | przyuczyliby | przyuczyłyby | |
impersonal | przyuczono by | |||||
imperative | 1st | niech przyuczę | przyuczmy | |||
2nd | przyucz | przyuczcie | ||||
3rd | niech przyuczy | niech przyuczą | ||||
passive adjectival participle | przyuczony | przyuczona | przyuczone | przyuczeni | przyuczone | |
anterior adverbial participle | przyuczywszy | |||||
verbal noun | przyuczenie |
Further reading
- przyuczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przyuczyć in Polish dictionaries at PWN