przytrafić
Polish
Etymology
From przy- + trafić.
Pronunciation
- IPA(key): /pʂɨtˈra.fit͡ɕ/
- Rhymes: -afit͡ɕ
- Syllabification: przyt‧ra‧fić
Verb
przytrafić pf (imperfective przytrafiać)
- (reflexive) to bechance, to befall, to happen [+dative = to someone]
- Synonym: przydarzyć się
Conjugation
Conjugation of przytrafić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | przytrafić | |||||
| future tense | 1st | przytrafię | przytrafimy | |||
| 2nd | przytrafisz | przytraficie | ||||
| 3rd | przytrafi | przytrafią | ||||
| impersonal | przytrafi się | |||||
| past tense | 1st | przytrafiłem | przytrafiłam | przytrafiliśmy | przytrafiłyśmy | |
| 2nd | przytrafiłeś | przytrafiłaś | przytrafiliście | przytrafiłyście | ||
| 3rd | przytrafił | przytrafiła | przytrafiło | przytrafili | przytrafiły | |
| impersonal | przytrafiono | |||||
| conditional | 1st | przytrafiłbym | przytrafiłabym | przytrafilibyśmy | przytrafiłybyśmy | |
| 2nd | przytrafiłbyś | przytrafiłabyś | przytrafilibyście | przytrafiłybyście | ||
| 3rd | przytrafiłby | przytrafiłaby | przytrafiłoby | przytrafiliby | przytrafiłyby | |
| impersonal | przytrafiono by | |||||
| imperative | 1st | niech przytrafię | przytrafmy | |||
| 2nd | przytraf | przytrafcie | ||||
| 3rd | niech przytrafi | niech przytrafią | ||||
| anterior adverbial participle | przytrafiwszy | |||||
| verbal noun | przytrafienie | |||||
Further reading
- przytrafić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przytrafić in Polish dictionaries at PWN