przymusić

Polish

From przy- +‎ musieć.

przymusić pf (imperfective przymuszać)

(transitive) to coerce (to use actual or threatened force for the purpose of compelling action by another person)
(transitive, law) to coerce, to compulse, to duress (to use of force to compel)
(transitive, bridge) to squeeze, to squeeze play (to use the tactic of running a suit to compel another player to waste potentially winning cards)
(reflexive) to do something against one's will

Conjugation of przymusić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przymusić
future tense	1^st	przymuszę			przymusimy
	2^nd	przymusisz			przymusicie
	3^rd	przymusi			przymuszą
	impersonal	przymusi się
past tense	1^st	przymusiłem	przymusiłam		przymusiliśmy	przymusiłyśmy
	2^nd	przymusiłeś	przymusiłaś		przymusiliście	przymusiłyście
	3^rd	przymusił	przymusiła	przymusiło	przymusili	przymusiły
	impersonal	przymuszono
conditional	1^st	przymusiłbym	przymusiłabym		przymusilibyśmy	przymusiłybyśmy
	2^nd	przymusiłbyś	przymusiłabyś		przymusilibyście	przymusiłybyście
	3^rd	przymusiłby	przymusiłaby	przymusiłoby	przymusiliby	przymusiłyby
	impersonal	przymuszono by
imperative	1^st	niech przymuszę			przymuśmy
	2^nd	przymuś			przymuście
	3^rd	niech przymusi			niech przymuszą
passive adjectival participle		przymuszony	przymuszona	przymuszone	przymuszeni	przymuszone
anterior adverbial participle		przymusiwszy
verbal noun		przymuszenie

noun

adjective

adverb

noun