przyczynienie
Polish
Etymology
From przyczynić + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /pʂɨ.t͡ʂɨˈɲɛ.ɲɛ/
Noun
przyczynienie n
- verbal noun of przyczynić
Declension
declension of przyczynienie
| singular | |
|---|---|
| nominative | przyczynienie |
| genitive | przyczynienia |
| dative | przyczynieniu |
| accusative | przyczynienie |
| instrumental | przyczynieniem |
| locative | przyczynieniu |
| vocative | przyczynienie |
Further reading
- przyczynienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przyczynienie in Polish dictionaries at PWN