przodować

przodować

Polish

Etymology

From przód +‎ -ować.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɔˈdɔ.vat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: przo‧do‧wać

Verb

przodować impf

1. (intransitive) to lead, to be ahead of the curve (be more advanced)

Conjugation

Conjugation of przodować impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przodować
present tense	1st	przoduję			przodujemy
	2nd	przodujesz			przodujecie
	3rd	przoduje			przodują
	impersonal	przoduje się
past tense	1st	przodowałem	przodowałam		przodowaliśmy	przodowałyśmy
	2nd	przodowałeś	przodowałaś		przodowaliście	przodowałyście
	3rd	przodował	przodowała	przodowało	przodowali	przodowały
	impersonal	przodowano
future tense	1st	będę przodował, będę przodować	będę przodowała, będę przodować		będziemy przodowali, będziemy przodować	będziemy przodowały, będziemy przodować
	2nd	będziesz przodował, będziesz przodować	będziesz przodowała, będziesz przodować		będziecie przodowali, będziecie przodować	będziecie przodowały, będziecie przodować
	3rd	będzie przodował, będzie przodować	będzie przodowała, będzie przodować	będzie przodowało, będzie przodować	będą przodowali, będą przodować	będą przodowały, będą przodować
	impersonal	będzie przodować się
conditional	1st	przodowałbym	przodowałabym		przodowalibyśmy	przodowałybyśmy
	2nd	przodowałbyś	przodowałabyś		przodowalibyście	przodowałybyście
	3rd	przodowałby	przodowałaby	przodowałoby	przodowaliby	przodowałyby
	impersonal	przodowano by
imperative	1st	niech przoduję			przodujmy
	2nd	przoduj			przodujcie
	3rd	niech przoduje			niech przodują
active adjectival participle		przodujący	przodująca	przodujące	przodujący	przodujące
contemporary adverbial participle		przodując
verbal noun		przodowanie

Derived terms

adjective

• przodowniczy

 

nouns

• przodownica
• przodownictwo
• przodownik

 

Further reading

• przodować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przodować in Polish dictionaries at PWN