przedmiot
Polish
Etymology
From przed- (“in front of, before”) + miotać (“to fling, to hurl”), a calque of Latin obiectum.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpʂɛd.mjɔt/
Audio (file) - Rhymes: -ɛdmjɔt
- Syllabification: przed‧miot
Noun
przedmiot m inan
- subject (particular area of study)
- thing, object
Declension
Declension of przedmiot
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | przedmiot | przedmioty |
| genitive | przedmiotu | przedmiotów |
| dative | przedmiotowi | przedmiotom |
| accusative | przedmiot | przedmioty |
| instrumental | przedmiotem | przedmiotami |
| locative | przedmiocie | przedmiotach |
| vocative | przedmiocie | przedmioty |
Derived terms
adjectives
- bezprzedmiotowy
- przedmiotowy
adverb
- bezprzedmiotowo
noun
- bezprzedmiotowość
Descendants
- → Czech: předmět
- → Serbo-Croatian: predmet
- → Russian: предме́т (predmét)
Further reading
- przedmiot in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przedmiot in Polish dictionaries at PWN