prunum
Latin
Etymology
From Ancient Greek προῦμνον (proûmnon, “plum”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpruː.num/, [ˈpruːnʊ̃ˑ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpru.num/, [ˈpruːnum]
Noun
prūnum n (genitive prūnī); second declension
- A plum fruit.
Declension
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prūnum | prūna |
Genitive | prūnī | prūnōrum |
Dative | prūnō | prūnīs |
Accusative | prūnum | prūna |
Ablative | prūnō | prūnīs |
Vocative | prūnum | prūna |
Related terms
- prūnniceus
- prūnus
Descendants
- Eastern Romance:
- Aromanian: prunã
- Romanian: prună
- Italo-Dalmatian
- Italian: prugna
- Sicilian: pruna, prunu
- Old French: prune
- French: prune
- Norman: preune
- Walloon: pronne
- → Middle English: prune, pruna
- English: prune
- Old Occitan:
- Catalan: pruna
- Occitan: pruna
- Rhaeto-Romance:
- Friulian: brugnul
- Romansch: prüna
- Sardinian: pruna
- Venetian: brógna, brónba
- West Iberian
- Old Portuguese: (probably with influence from Proto-Celtic *agrinyos (“sloe”))
- Fala: abruñu, agruñu
- Galician: abruño
- Portuguese: abrunho
- Spanish: bruno, pruna
- Old Portuguese: (probably with influence from Proto-Celtic *agrinyos (“sloe”))
- → Proto-West Germanic: *plūmā (see there for further descendants)
- → Irish: prúna
References
- “prunum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “prunum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- prunum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette