prosilio
Latin
Etymology
From prō- + saliō (“jump”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /proːˈsi.li.oː/, [proːˈs̠ɪlʲioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /proˈsi.li.o/, [proˈs̬iːlio]
Verb
prōsiliō (present infinitive prōsilīre, perfect active prōsiluī or prōsilīvī or prōsiliī, supine prōsultum); fourth conjugation, limited passive
- (intransitive) I leap, jump, rush or spring forth or up.
- Synonyms: saliō, trānsiliō, assiliō, īnsultō, exsultō
- (intransitive) I burst or break forth, start out, start up
- I hasten.
- Synonyms: currō, ruō, accurrō, trepidō, prōvolō, properō, corripiō, festīnō, affluō, mātūrō
- Antonyms: retardō, cūnctor, moror, dubitō, prōtrahō, trahō, differō
- (intransitive) I leap to or attempt eagerly.
Conjugation
Conjugation of prōsiliō (fourth conjugation, only third-person forms in passive) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | prōsiliō | prōsilīs | prōsilit | prōsilīmus | prōsilītis | prōsiliunt |
imperfect | prōsiliēbam | prōsiliēbās | prōsiliēbat | prōsiliēbāmus | prōsiliēbātis | prōsiliēbant | |
future | prōsiliam | prōsiliēs | prōsiliet | prōsiliēmus | prōsiliētis | prōsilient | |
perfect | prōsiluī, prōsilīvī, prōsiliī | prōsiluistī, prōsilīvistī, prōsiliistī | prōsiluit, prōsilīvit, prōsiliit | prōsiluimus, prōsilīvimus, prōsiliimus | prōsiluistis, prōsilīvistis, prōsiliistis | prōsiluērunt, prōsiluēre, prōsilīvērunt, prōsilīvēre, prōsiliērunt, prōsiliēre | |
pluperfect | prōsilueram, prōsilīveram, prōsilieram | prōsiluerās, prōsilīverās, prōsilierās | prōsiluerat, prōsilīverat, prōsilierat | prōsiluerāmus, prōsilīverāmus, prōsilierāmus | prōsiluerātis, prōsilīverātis, prōsilierātis | prōsiluerant, prōsilīverant, prōsilierant | |
future perfect | prōsiluerō, prōsilīverō, prōsilierō | prōsilueris, prōsilīveris, prōsilieris | prōsiluerit, prōsilīverit, prōsilierit | prōsiluerimus, prōsilīverimus, prōsilierimus | prōsilueritis, prōsilīveritis, prōsilieritis | prōsiluerint, prōsilīverint, prōsilierint | |
passive | present | — | — | prōsilītur | — | — | prōsiliuntur |
imperfect | — | — | prōsiliēbātur | — | — | prōsiliēbantur | |
future | — | — | prōsiliētur | — | — | prōsilientur | |
perfect | — | — | prōsultus est | — | — | prōsultī sunt | |
pluperfect | — | — | prōsultus erat | — | — | prōsultī erant | |
future perfect | — | — | prōsultus erit | — | — | prōsultī erunt | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | prōsiliam | prōsiliās | prōsiliat | prōsiliāmus | prōsiliātis | prōsiliant |
imperfect | prōsilīrem | prōsilīrēs | prōsilīret | prōsilīrēmus | prōsilīrētis | prōsilīrent | |
perfect | prōsiluerim, prōsilīverim, prōsilierim | prōsiluerīs, prōsilīverīs, prōsilierīs | prōsiluerit, prōsilīverit, prōsilierit | prōsiluerīmus, prōsilīverīmus, prōsilierīmus | prōsiluerītis, prōsilīverītis, prōsilierītis | prōsiluerint, prōsilīverint, prōsilierint | |
pluperfect | prōsiluissem, prōsilīvissem, prōsiliissem | prōsiluissēs, prōsilīvissēs, prōsiliissēs | prōsiluisset, prōsilīvisset, prōsiliisset | prōsiluissēmus, prōsilīvissēmus, prōsiliissēmus | prōsiluissētis, prōsilīvissētis, prōsiliissētis | prōsiluissent, prōsilīvissent, prōsiliissent | |
passive | present | — | — | prōsiliātur | — | — | prōsiliantur |
imperfect | — | — | prōsilīrētur | — | — | prōsilīrentur | |
perfect | — | — | prōsultus sit | — | — | prōsultī sint | |
pluperfect | — | — | prōsultus esset, prōsultus foret | — | — | prōsultī essent, prōsultī forent | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | prōsilī | — | — | prōsilīte | — |
future | — | prōsilītō | prōsilītō | — | prōsilītōte | prōsiliuntō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | prōsilīre | prōsiluisse, prōsilīvisse, prōsiliisse | prōsultūrum esse | prōsilīrī | prōsultum esse | prōsultum īrī | |
participles | prōsiliēns | — | prōsultūrus | — | prōsultus | prōsiliendus, prōsiliundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
prōsiliendī | prōsiliendō | prōsiliendum | prōsiliendō | prōsultum | prōsultū |
References
- “prosilio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “prosilio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- prosilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette