pronuntio
Latin
Etymology
prō- + nūntiō
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /proːˈnuːn.ti.oː/, [proːˈnuːn̪t̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /proˈnun.t͡si.o/, [proˈnunt̪͡s̪io]
Verb
prōnūntiō (present infinitive prōnūntiāre, perfect active prōnūntiāvī, supine prōnūntiātum); first conjugation
- I proclaim, declare, announce
Conjugation
Conjugation of prōnūntiō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | prōnūntiō | prōnūntiās | prōnūntiat | prōnūntiāmus | prōnūntiātis | prōnūntiant |
imperfect | prōnūntiābam | prōnūntiābās | prōnūntiābat | prōnūntiābāmus | prōnūntiābātis | prōnūntiābant | |
future | prōnūntiābō | prōnūntiābis | prōnūntiābit | prōnūntiābimus | prōnūntiābitis | prōnūntiābunt | |
perfect | prōnūntiāvī | prōnūntiāvistī, prōnūntiāstī1 | prōnūntiāvit, prōnūntiāt1 | prōnūntiāvimus, prōnūntiāmus1 | prōnūntiāvistis, prōnūntiāstis1 | prōnūntiāvērunt, prōnūntiāvēre, prōnūntiārunt1 | |
pluperfect | prōnūntiāveram, prōnūntiāram1 | prōnūntiāverās, prōnūntiārās1 | prōnūntiāverat, prōnūntiārat1 | prōnūntiāverāmus, prōnūntiārāmus1 | prōnūntiāverātis, prōnūntiārātis1 | prōnūntiāverant, prōnūntiārant1 | |
future perfect | prōnūntiāverō, prōnūntiārō1 | prōnūntiāveris, prōnūntiāris1 | prōnūntiāverit, prōnūntiārit1 | prōnūntiāverimus, prōnūntiārimus1 | prōnūntiāveritis, prōnūntiāritis1 | prōnūntiāverint, prōnūntiārint1 | |
passive | present | prōnūntior | prōnūntiāris, prōnūntiāre | prōnūntiātur | prōnūntiāmur | prōnūntiāminī | prōnūntiantur |
imperfect | prōnūntiābar | prōnūntiābāris, prōnūntiābāre | prōnūntiābātur | prōnūntiābāmur | prōnūntiābāminī | prōnūntiābantur | |
future | prōnūntiābor | prōnūntiāberis, prōnūntiābere | prōnūntiābitur | prōnūntiābimur | prōnūntiābiminī | prōnūntiābuntur | |
perfect | prōnūntiātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | prōnūntiātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | prōnūntiātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | prōnūntiem | prōnūntiēs | prōnūntiet | prōnūntiēmus | prōnūntiētis | prōnūntient |
imperfect | prōnūntiārem | prōnūntiārēs | prōnūntiāret | prōnūntiārēmus | prōnūntiārētis | prōnūntiārent | |
perfect | prōnūntiāverim, prōnūntiārim1 | prōnūntiāverīs, prōnūntiārīs1 | prōnūntiāverit, prōnūntiārit1 | prōnūntiāverīmus, prōnūntiārīmus1 | prōnūntiāverītis, prōnūntiārītis1 | prōnūntiāverint, prōnūntiārint1 | |
pluperfect | prōnūntiāvissem, prōnūntiāssem1 | prōnūntiāvissēs, prōnūntiāssēs1 | prōnūntiāvisset, prōnūntiāsset1 | prōnūntiāvissēmus, prōnūntiāssēmus1 | prōnūntiāvissētis, prōnūntiāssētis1 | prōnūntiāvissent, prōnūntiāssent1 | |
passive | present | prōnūntier | prōnūntiēris, prōnūntiēre | prōnūntiētur | prōnūntiēmur | prōnūntiēminī | prōnūntientur |
imperfect | prōnūntiārer | prōnūntiārēris, prōnūntiārēre | prōnūntiārētur | prōnūntiārēmur | prōnūntiārēminī | prōnūntiārentur | |
perfect | prōnūntiātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | prōnūntiātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | prōnūntiā | — | — | prōnūntiāte | — |
future | — | prōnūntiātō | prōnūntiātō | — | prōnūntiātōte | prōnūntiantō | |
passive | present | — | prōnūntiāre | — | — | prōnūntiāminī | — |
future | — | prōnūntiātor | prōnūntiātor | — | — | prōnūntiantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | prōnūntiāre | prōnūntiāvisse, prōnūntiāsse1 | prōnūntiātūrum esse | prōnūntiārī | prōnūntiātum esse | prōnūntiātum īrī | |
participles | prōnūntiāns | — | prōnūntiātūrus | — | prōnūntiātus | prōnūntiandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
prōnūntiandī | prōnūntiandō | prōnūntiandum | prōnūntiandō | prōnūntiātum | prōnūntiātū |
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Descendants
- → Catalan: pronunciar
- → German: pronunzieren
- → Italian: pronunciare
- → Old French: prononcier
- → Middle English: pronouncen
- English: pronounce
- French: prononcer
- → Middle English: pronouncen
- → Portuguese: pronunciar
- → Sicilian: prununziari
- → Spanish: pronunciar
References
- “pronuntio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “pronuntio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pronuntio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to recite a piece of verse (without gestures): carmen pronuntiare
- to recite a piece of verse (without gestures): carmen pronuntiare