proclamatio
Latin
Etymology
proclamo + -tio.
Noun
prōclāmātiō f (genitive prōclāmātiōnis); third declension
- outcry
- proclamation
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prōclāmātiō | prōclāmātiōnēs |
Genitive | prōclāmātiōnis | prōclāmātiōnum |
Dative | prōclāmātiōnī | prōclāmātiōnibus |
Accusative | prōclāmātiōnem | prōclāmātiōnēs |
Ablative | prōclāmātiōne | prōclāmātiōnibus |
Vocative | prōclāmātiō | prōclāmātiōnēs |
Descendants
- Catalan: proclamació
- English: proclamation
- Dutch: proclamatie
- → Indonesian: proklamasi
- French: proclamation
- Italian: proclamazione
- Portuguese: proclamação
- Romanian: proclamație
- Russian: прокламация (proklamacija)
- Spanish: proclamación
References
- “proclamatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- proclamatio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- proclamatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette