probrus
Latin
Etymology
From probrum.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpro.brus/, [ˈprɔ.brʊs]
Adjective
probrus (feminine probra, neuter probrum); first/second declension
- disgraceful
- ignominious, infamous
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | probrus | probra | probrum | probrī | probrae | probra | |
Genitive | probrī | probrae | probrī | probrōrum | probrārum | probrōrum | |
Dative | probrō | probrae | probrō | probrīs | probrīs | probrīs | |
Accusative | probrum | probram | probrum | probrōs | probrās | probra | |
Ablative | probrō | probrā | probrō | probrīs | probrīs | probrīs | |
Vocative | probre | probra | probrum | probrī | probrae | probra |
References
- probrus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- probrus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette