primigenus
Latin
Etymology
Compound of prīmus (“first”) + genus (“begotten”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /priːˈmi.ɡe.nus/, [priːˈmɪ.ɡɛ.n̪ʊs]
Adjective
prīmigenus (feminine prīmigena, neuter prīmigenum); first/second-declension adjective
- original
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prīmigenus | prīmigena | prīmigenum | prīmigenī | prīmigenae | prīmigena | |
Genitive | prīmigenī | prīmigenae | prīmigenī | prīmigenōrum | prīmigenārum | prīmigenōrum | |
Dative | prīmigenō | prīmigenō | prīmigenīs | ||||
Accusative | prīmigenum | prīmigenam | prīmigenum | prīmigenōs | prīmigenās | prīmigena | |
Ablative | prīmigenō | prīmigenā | prīmigenō | prīmigenīs | |||
Vocative | prīmigene | prīmigena | prīmigenum | prīmigenī | prīmigenae | prīmigena |
References
- primigenus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- primigenus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette