appretio
Latin
Alternative forms
- adpretiō
Etymology
From ad- (“to, towards, at”) + pretium (“worth, value, price”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /apˈpre.ti.oː/, [apˈprɛ.ti.oː]
Verb
appretiō (present infinitive appretiāre, perfect active appretiāvī, supine appretiātum); first conjugation (Late Latin)
- (Late Latin) I value or estimate at a price, appraise, rate.
- (Late Latin) I purchase.
Inflection
Conjugation of appretio (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | appretiō | appretiās | appretiat | appretiāmus | appretiātis | appretiant |
imperfect | appretiābam | appretiābās | appretiābat | appretiābāmus | appretiābātis | appretiābant | |
future | appretiābō | appretiābis | appretiābit | appretiābimus | appretiābitis | appretiābunt | |
perfect | appretiāvī | appretiāvistī | appretiāvit | appretiāvimus | appretiāvistis | appretiāvērunt, appretiāvēre | |
pluperfect | appretiāveram | appretiāverās | appretiāverat | appretiāverāmus | appretiāverātis | appretiāverant | |
future perfect | appretiāverō | appretiāveris | appretiāverit | appretiāverimus | appretiāveritis | appretiāverint | |
passive | present | appretior | appretiāris, appretiāre | appretiātur | appretiāmur | appretiāminī | appretiantur |
imperfect | appretiābar | appretiābāris, appretiābāre | appretiābātur | appretiābāmur | appretiābāminī | appretiābantur | |
future | appretiābor | appretiāberis, appretiābere | appretiābitur | appretiābimur | appretiābiminī | appretiābuntur | |
perfect | appretiātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | appretiātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | appretiātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | appretiem | appretiēs | appretiet | appretiēmus | appretiētis | appretient |
imperfect | appretiārem | appretiārēs | appretiāret | appretiārēmus | appretiārētis | appretiārent | |
perfect | appretiāverim | appretiāverīs | appretiāverit | appretiāverimus | appretiāveritis | appretiāverint | |
pluperfect | appretiāvissem | appretiāvissēs | appretiāvisset | appretiāvissēmus | appretiāvissētis | appretiāvissent | |
passive | present | appretier | appretiēris, appretiēre | appretiētur | appretiēmur | appretiēminī | appretientur |
imperfect | appretiārer | appretiārēris, appretiārēre | appretiārētur | appretiārēmur | appretiārēminī | appretiārentur | |
perfect | appretiātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | appretiātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | appretiā | — | — | appretiāte | — |
future | — | appretiātō | appretiātō | — | appretiātōte | appretiantō | |
passive | present | — | appretiāre | — | — | appretiāminī | — |
future | — | appretiātor | appretiātor | — | — | appretiantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | appretiāre | appretiāvisse | appretiātūrus esse | appretiārī | appretiātus esse | appretiātum īrī | |
participles | appretiāns | — | appretiātūrus | — | appretiātus | appretiandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
appretiāre | appretiandī | appretiandō | appretiandum | appretiātum | appretiātū |
Related terms
- dēpretiō
- pretiō
- pretium
Descendants
- Catalan: apreciar
- English: appraise, appreciate
- French: apprécier
- Italian: apprezzare
- Old French: aprisier
- Portuguese: apreciar
- Spanish: apreciar
References
- appretio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- appretio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette