prezbiter

prezbiter

Polish

Etymology

Borrowed from Late Latin presbyter, from Ancient Greek πρεσβύτερος (presbúteros), from πρέσβυς (présbus, “elder, older”).

Pronunciation

• IPA^(key): /prɛzˈbi.tɛr/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -itɛr
• Syllabification: prez‧bi‧ter

Noun

prezbiter m pers

1. (Christianity) presbyter, priest

Declension

Declension of prezbiter

	singular	plural
nominative	prezbiter	prezbiterzy
genitive	prezbitera	prezbiterów
dative	prezbiterowi	prezbiterom
accusative	prezbitera	prezbiterów
instrumental	prezbiterem	prezbiterami
locative	prezbiterze	prezbiterach
vocative	prezbiterze	prezbiterzy

Related terms

adjectives

• prezbiterialny
• prezbiteriański

 

nouns

• archiprezbiter
• prezbiterianin
• prezbiterianizm
• prezbiterianka
• prezbiterium
• prezbiterstwo

 

Further reading

• prezbiter in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• prezbiter in Polish dictionaries at PWN

---

Romanian

Etymology

From French presbytère.

Noun

prezbiter m (plural prezbiteri)

1. presbyter, priest

Declension

Declension of prezbiter

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) prezbiter	prezbiterul	(niște) prezbiteri	prezbiterii
genitive/dative	(unui) prezbiter	prezbiterului	(unor) prezbiteri	prezbiterilor
vocative	prezbiterule		prezbiterilor

---

Serbo-Croatian

Etymology

From Late Latin presbyter, from Ancient Greek πρεσβύτερος (presbúteros), from πρέσβυς (présbus, “elder, older”).

Pronunciation

• IPA^(key): /prězbiter/
• Hyphenation: prez‧bi‧ter

Noun

prèzbiter m (Cyrillic spelling прѐзбитер)

1. presbyter, priest

Declension

This entry needs an inflection-table template.