prawo
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *pravo, from Proto-Indo-European *prōw- (“right judge, master”). Cognate with Latin prōvincia (“territory, dominion, office, duty, province”), Old English frēa (“lord, king”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpra.vɔ/
Audio (file) - Rhymes: -avɔ
- Syllabification: pra‧wo
Noun
prawo n
- law
- right (a legal, just or moral entitlement)
- right (in a rightward direction)
Declension
Declension of prawo
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | prawo | prawa |
| genitive | prawa | praw |
| dative | prawu | prawom |
| accusative | prawo | prawa |
| instrumental | prawem | prawami |
| locative | prawie | prawach |
| vocative | prawo | prawa |
Derived terms
adjective
- bezprawny
adverb
- bezprawnie
nouns
- bezprawie
- bezprawność
- prawo autorskie
- prawo natury
Related terms
adjective
- prawny
adverbs
- na prawo
- w prawo
Further reading
- prawo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- prawo in Polish dictionaries at PWN