prandiolum
Latin
Etymology
From prandium (“first meal, lunch”) + -olum.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pranˈdi.o.lum/, [prän̪ˈd̪iɔɫ̪ʊ̃ˑ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /pranˈdi.o.lum/, [prän̪ˈd̪iːɔlum]
Noun
prandiolum n (genitive prandiolī); second declension
- a small breakfast
Declension
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prandiolum | prandiola |
Genitive | prandiolī | prandiolōrum |
Dative | prandiolō | prandiolīs |
Accusative | prandiolum | prandiola |
Ablative | prandiolō | prandiolīs |
Vocative | prandiolum | prandiola |
References
- prandiolum in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prandiolum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette