praetervertens
Latin
Etymology
Present participle of praetervertō.
Participle
praetervertēns m, f, n (genitive praetervertentis); third declension
- going or passing by
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | praetervertēns | praetervertēns | praetervertentēs | praetervertentia | |
| Genitive | praetervertentis | praetervertentis | praetervertentium | praetervertentium | |
| Dative | praetervertentī | praetervertentī | praetervertentibus | praetervertentibus | |
| Accusative | praetervertentem | praetervertēns | praetervertentēs, praetervertentīs | praetervertentia | |
| Ablative | praetervertente, praetervertentī1 | praetervertente, praetervertentī1 | praetervertentibus | praetervertentibus | |
| Vocative | praetervertēns | praetervertēns | praetervertentēs | praetervertentia | |
1When used purely as an adjective.